İşten çıkmama birkaç saat kala ablamdan bir telefon geldi. Akşama seni de alıyoruz, ''Canım Ciğerim''e gidiyoruz diye. Hiç düşünmeden; ''Peki'' dedim. Amacım ciğer yemek değil, cuma gecesini değerlendirmekti. Ciğerle de pek aram yoktur zaten. Velhasıl-ı kelam, kısa bir süre içerisinde ''Canım Ciğerim''in kapısında bittik. Ben diyim 30, sen de 45 dk. kadar bekledikten sonra masalardan biri boşaldı, akabinde biz de kurulduk. Beklediğimiz bu süre içerisinde, etrafa bi göz attım, çok sade, uğraşılmamış bir dekarasyon, içerisi kalabalık ve insanlar iç içe. Bu kadar olumsuzluğun üzerine benim ciğer sevmememi de eklersek,
